czułość uchodzi ze mnie powoli

Nie mów mi o miłości pod gwiazdą południa,

Nie wódź mnie na wyspę Poezja.

Pokochaj mnie tutaj – w kraju listopada,

Pokochaj mnie w żałobnej pieśni.

Będzie śnieg, będą buty żołnierskie na śniegu

I karabiny chętne strzelać

W te migoczące serca, w zakazane wiersze,

W tę wolność, która znów umiera.

Dotykaj moich zziębniętych dłoni,

Dotykaj moich zimnych ust.

Czułość uchodzi ze mnie powoli,

Kochaj ten wierny we mnie lód.

Nie kuś mnie blaskiem morza, ani słońcem Grecji,

W moim kraju tylko łza świeci.

Pokochaj mnie tutaj, z tym przekleństwem w gardle,

Pokochaj mnie w tym tańcu śmierci.

Kiedy gniew, kiedy bramy rozwarte na oścież

I werbel marszu, i chrzęst mięśni.

W te roziskrzone twarze, w nieustępliwe ręce,

W ten smutek spróbuj tam uwierzyć.

Dotykaj moich zziębniętych dłoni,

Dotykaj moich zimnych ust.

Czułość uchodzi ze mnie powoli,

Kochaj ten wierny we mnie lód.

/Adriana Szymańska: List/