jeszcze jedno życie

Kaleczą się i dręczą
milczeniem i słowami
jakby mieli przed sobą
jeszcze jedno życie 

czynią tak
jakby zapomnieli
że ich ciała
są skłonne do śmierci
że wnętrze człowieka
łatwo ulega zniszczeniu

bezwzględni dla siebie
są słabsi
od roślin i zwierząt
może ich zabić słowo
uśmiech spojrzenie



Tadeusz Różewicz: Głos

złote jabłka

Zebrałam wszystkie moje słowa do ciebie. Położyłam na wagę. Na przeciwnej szali leżał ckliwy sms o księżniczce i królewiczu, którzy nie mogą być razem. "Zawsze będę pamiętał i wielbił". Tak powiedziałeś. Nie o mnie. A ja wciąż tak wysoko ceniłam twój gust.

zły duch i dno

Zdzisława Sośnicka - Jak mam zapomnieć
Kasperovic Video Remix



Znów ktoś przywołał go
Mój zły duch i dno
Mój czarny koń, mój lęk
Jak dym otoczył mnie
Pali mą pierś i twarz
Znów wielkie oczy ma

Drwi z moich próśb
I ściemnia dzień
Rwie do łez
Mój każdy sen
I tyle zła jest w tym
Choć nie chcę
Słyszę krzyk
Ścina mnie z nóg i tak
Znów rzuca mnie na twarz

Jak mam zapomnieć to
To, co wciąż gdzieś tam pod skórą tkwi
Jak zgubić dziwny lęk
Który ciągle daje znaki mi
Jak uciec od tych rąk
Tych, co brały wciąż - nie dając nic
Jak skończyć z tym i żyć
Znowu żyć, normalnie żyć

Znów ktoś przywołał go
Mój zły duch i dno
Czy tak już musi być
Że wraca, jak zły sen
To, z czym nie umiesz żyć
Gdzieś może dopaść Cię

Jak mam zapomnieć to
To, co wciąż gdzieś tam pod skórą tkwi
Jak zgubić dziwny lęk
Który ciągle daje znaki mi
Jak uciec od tych rąk
Tych, co brały wciąż - nie dając nic
Jak zgubić to i żyć
Znowu żyć, normalnie żyć
Jak

/Andrzej Mogielnicki/

miasto śniących książek

- A ta?
- Możesz przeczytać, to dobra książka.
- Dlaczego dobra?
- Bo miałabym ochotę napisać ją zupełnie inaczej.

pamiętam białe tapety i czarne talerze

Nie spiesz się, w moim świecie słowa są cenniejsze niż czas.

bezprawnie i rozpaczliwie

Земфира - Жить в твоей голове

Жить в твоей голове.
И любить тебя неоправданно, отчаянно.
Жить в твоей голове.
И убить тебя неосознанно, нечаянно.
Неосознанно, нечаянно.

И слушали тихий океан.
И видели города.
И верили в вечную любовь.
И думали: "Навсегда".

Жить в твоей голове.
И любить тебя неоправданно, отчаянно.
Жить в твоей голове.
И убить тебя неосознанно, нечаянно.
Неосознанно. Нечаянно.

Запутались в полной темноте.
Включили свои огни.
Обрушились небом в комнате.
Остались совсем одни.

Жить в твоей голове.
И любить тебя неоправданно, отчаянно.
Жить в твоей голове.
И убить тебя неосознанно, нечаянно.
Неосознанно. Нечаянно.

Жить в твоей голове. 

ich wyobrażenia nie są o nas

- (...) Nie został już nikt, nawet kot; tylko ty!
- Ale ja jestem kotem! - uśmiechnęła się szeroko Cornelia.
- To znaczy, możesz mi opowiedzieć różne rzeczy?... - To było tak piękne, że wręcz nie do wiary.
- O tym, co naprawdę było? - zawahała się chytrze, całkowicie przykuwając jego uwagę. - Cóż, jeśli z czasem do ciebie nie wrócili, jeżeli się nie dowiedziałeś, nie domyśliłeś...
- Och - zawołał uspokajająco, uspokajająco najwyraźniej dla siebie samego - nic do mnie z czasem nie wróciło, wszystko ode mnie odeszło.

/Henry James: Krepowa Cornelia/

niczego nie będzie żal

Mamy takie powiedzenie, że czasu nie mierzy się jedną miarą, że czas może być jak mróz, albo jak błyskawica, jak łza, jak oblężenie, burza, zachód słońca, a nawet jak kamień.

 /James Clavell: Shogun/

między wiatrem a jednostajną godziną

 

Marian Kornicki - Lekarz gwiazd, ok. 1950

kto wymyślił to rozstanie

Kto wymyślił naszą miłość?
Kto ją w środku nocy wyśnił?
Czy to wszystko się zdarzyło?
Czy tak było rzeczywiście?

Kto wymyślił to jezioro
i tej nocy czarny żagiel?
Kto bezsenną, białą korą
okrył w lesie brzozy nagie,
kto?

Komu lato się przyśniło
i tych drzew zawrotny taniec?
Kto wymyślił naszą miłość?
Kto wymyślił to kochanie?


 /Kto wymyślił naszą miłość? muz. Piotr Figiel, sł. Wiktor Leliwa/

jest liczba

Wszystko ma swoją liczbę. Jest liczba odpowiadająca sprawiedliwości. Jest liczba odpowiadająca pożądaniu. Są liczby odpowiadające skąpstwu i zdradzie. Jednakże kiedy intryga osadza się właśnie na skąpstwie i zdradzie, nie ma już innych liczb oprócz tych, za których pomocą podliczamy to, co posiadamy i tracimy. To właśnie w krainie marzycieli, w krainie, w której marzyciele mają swoje sny, liczby i sny o sprawiedliwości oraz pożądaniu są równie prawdziwe. A w krainie tych, którzy cierpią na bezsenność, sprawiedliwość i pożądanie są lekceważone po prostu jako sny. Urodziłem się w pierwszej krainie i powróciłem do drugiej: były tą samą krainą. Wiecie jak ona się nazywa.

/Steve Erickson: Brzegi Rubikonu/

budda absolutu, finlandia zen

- Jeśli odrzucę wszystkie moje nałogi, to co mi pozostanie?

- Nic ci nie zostanie. I dopiero to nic będzie piękne.

najwyższy czas

- Więc co z tym czasem?

- Czas to jedynie nieorganiczna forma życia.

ręce wytrzeć o liście

Wyjechać. Ręce wytrzeć o liście.
Cały kurz, tłuszcz miasta.
Wytrzeć o liście. Wyjechać.
Wyjechać natychmiast.

Wyjechać.
Wyjechać samotnie.
W pustym przedziale
przekroczyć wiele granic.

Przez sen dać się kontrolować celnikom.
Kopniak między oczy.
But z rozwiązanymi sznurowadłami.
Światło latarki w oczy.

Przejechać wiele granic
aż paszport wytrze się,
zanieczyści
tysiącami palców.

Wyjechać i się zbudzić w obcym mieście.
Koniec świata. Ludzie chodzą do góry głowami.
Szyldy nic nie znaczą.
Obcy język. Nie ma języka.

Ludzie niczego nie chcą ode mnie.
I nikt nic, nikt nic.

Stanąć w pełnym świetle.
Znaleźć pierwszą knajpę.
Przejrzeć się w podłodze.
I nikt nic. Nikt nic. Nikt nic, nikt nic..

..nikt nic.
..nikt nic.


Marcin Świetlicki - Franek Chrzonszcz

ostatni raz

W lutym życie stanęło bez ruchu.
Ptaki nie chciały latać, a dusza
ocierała się o krajobraz jak łódka,
co trąca molo, gdzie ją przywiązano.
Drzewa plecami w jedną stronę.
Głębokość śniegu mierzysz wyschłą słomą.
Ślady stóp starzeją się na grudzie.
Pod brezentem nawet słowo zamarło.
Pewnego dnia coś podeszło pod okno.
Praca ustała. Wyjrzałem.
Płonęły kolory. Wszystko wirowało wokół.
Ziemia i ja rzuciliśmy się na siebie.

Tomas Tranströmer: Twarzą w twarz, przekład Michał Strusiński