Jesteśmy daremną przewidzianą rzeką
w drodze do swego morza. I cień ją powleka.
Wszystko nas żegna, wszystko się oddala.
Monety swojej już nie bije pamięć.
A przecież jest coś, co jeszcze zostaje.
A przecież jest coś, co się ciągle żali.
/Jorge Luis Borges/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz