japońska rycina

i to, że nasze życie urywa się nie tylko w czasie,

ale i w przestrzeni;

tuż obok zaczyna się przepaść mojej śmierci

i że gdyby nie śmierć,

każdy mógłby się powoli przeobrażać w boga

ulepszając w ciągu wieków swoją duszę

i że chciałbym mieć tysiąc lat na ten wiersz

aby mógł się on stać doskonały jak liść, płatek śniegu, obłok,

jedno westchnienie żywej istoty

/Maciej Cisło/